Review: De overgave

De overgave
De overgave by Arthur Japin
My rating: 4 of 5 stars

(english further down)
Ik las dit boek voor de Off the Shelf Challenge 2012. Het stond sinds oktober 2008 op de plank. Tijd dus om voor het eerst opengeslagen te worden!

Niet om doorheen te komen de eerste pagina’s. Alles stond me tegen aan dat eerste stuk: de grote hoeveelheid mensen die werden opgevoerd met te ‘gewone’ namen om meteen te onthouden (ik kwam er pas aan het einde achter dat er achterin het boek een stamboom zit) en vooral ook waar het verhaal over zou gaan: ik heb niets met Indianen en Texanen.

Toch heb ik doorgelezen en blij toe!
Was het toch het verhaal? Was het de schrijfstijl van Arthur Japin, was het de gedachten in mijn achterhoofd over allemaal andere dingen? Ik weet het niet, maar de afgelopen drie dagen heb ik ieder vrij moment benut om zo snel als mogelijk het boek uit te lezen.

‘De overgave’ is een verhaal verteld vanuit het perspectief van Granny Parker. Granny is een Kolonist. Als Kolonist heeft zij haar leven gewijd aan het toeeigenen van eigen grond en verkondigen van de boodschap van God. Zij stichten een nederzetting op een vlakte, daar waar ook ‘de wilden’ wonen. Aanvankelijk leven ze vreemdzaam samen. Er is geen contact, maar aanwezigheid wordt gedoogd.
De Texanen (Europeanen), Mexicanen en verschillende indianenstammen komen in conflict over hetzelfde stuk grond. Uiteindelijk resulteert dit in een zeer gewelddadige overval op de nederzetting van de Parkers door een Indianenstam.

Het moment van de overval is een keerpunt in het boek. Alles ervoor lijkt inleidend, daarna begint het echte verhaal over familiebanden, verlies en diepgewortelde haat.

Japin schrijft het verhaal nuchter, rauw. Het tempo is lekker, het maakt dat je blijft doorlezen.

Het boek zet mij aan het denken. Hoeveel wijzer zijn wij geworden sinds 1835? De kolonisten van toen zagen de indianen als ‘wilden’, omdat zij een niet te begrijpen taal spraken, veel communiceerden in gebaren en ‘vieze’ buffelhuiden als kleding gebruikte. De kleindochters van Granny die ‘terugkomen van de wilden’ laten zien in het verhaal, dat de nuance ook anders kan zijn. De ‘wilden’ hebben een enorme band met de natuur, wat ze ook veel kennis oplevert in tijden van ziekten. Granny leert dat wel, maar erkent de positiviteit ervan niet.
Gaat het in onze tijd zo anders met discriminatie? Is niet nog steeds het onbekende eng en dus niet goed?
En de kolonisten. Zijn die zoveel anders dan kolonisten vandaag de dag? Nee, helaas niet.

Het boek gaat over vergeven. Kun je jezelf overgeven aan je leven aan de situatie waarin je terecht bent gekomen en jezelf vergeven in de keuzes die je gemaakt hebt? Of blijf je hangen in haat, waar je uiteindelijk vooral ook zelf aan kapot gaat?
Wat is vergeven voor jou?

ENGLISH
I read this book for the Off the Shelf Challenge 2012. Since October 2008 it stood on the shelf.

The first pages were hard to get through. The large number of people with ‘regular’ names which were easy to forget (At the end I noticed the family tree at the end of the book), and especially the subject: I normally don’t like reading about Indians and Texans.

In the end, I’m happy that I kept on reading!
Was it the story? Was it the style of writing of Arthur Japin, or was it the thoughts in my mind about related subjects, not mentioned in the book itself? I do not know, but the last three days, I used every free moment to finish the book.

“Someone found” is a story told from the perspective of Granny Parker. Granny is a Settler. Settlers have devoted their lives to settle on the land that they believe they own and proclaim the message of God. They founded a settlement on a piece of land, where the ‘savages’ are living at the same time. Initially, they live together peacefully. There is no contact, but presence is tolerated.
The Texans (Europeans), various Indian tribes and the Mexicans get into a conflict about who owns this land. Ultimately this results in a very violent attack on the settlement of the Parkers by an Indian tribe.

The time of the robbery was a turning point in the book. Everything before this point seems to be introductory, after the attack begins the real story about family ties, losses and deep-seated hatred.

Japin writes the story down to earth, raw. The pace is nice, it makes you continue reading.

The book set me thinking. How much wiser did we become since 1835? The settlers of that time saw the Indians as “savages” because they spoke an incomprehensible language, use gestures to communicate and use ‘dirty’ buffalo skins as their clothing. The granddaughters from Granny, who lived with the ‘savages’ for some time, shows that it isn’t as black and white as the settlers are thinking. The “savages” have a tremendous relationship with nature. This relationship brings them a lot of knowledge in times of illness. Granny learns about it, but doesn’t recognize the positive of it.
Is it so different in our time with discrimination? Isn’t still “the unknown” scary and therefore not good?
And what about the settlers? Are they any different than settlers today? No, unfortunately not.

The book is about forgiveness. Can you surrender yourself to your life to the situation you’ve arrived at and forgive yourself for the choices you made? Or are you stuck in hatred, that will bring you down at the end?
What is forgiveness for you?

View all my reviews